όρια Tag

Τα τελευταία χρόνια, που ο καθένας αυτοπροσδιορίζεται ως ειδικός και γράφει "συμβουλές", η επιλογή του «όχι» έχει αναδειχθεί σε χαρακτηριστικό «δυνατών ανθρώπων» που επιβάλλουν την παρουσία τους μέσα από επιδεικτικά όρια. Λες και το τυφλό «όχι» έχει μεγάλη διαφορά από ένα φοβισμένο «ναι».. Πίσω από την επιπολαιότητα τέτοιων συζητήσεων ενυπάρχει η αίσθηση των ορίων, της απόρριψης και της εγκατάλειψης. Υπάρχει η συνεχής προσπάθεια για οικοδόμηση ενός εαυτού που ξέρει να συνδέεται θετικά, με τον ίδιο και τους άλλους. Στην πραγματικότητα, τα άκρα κι από τις δύο μεριές τους, αντανακλούν την εξάρτηση και τον εγωκεντρισμό, αυτά που συχνά αποκαλούμε "τοξικότητα". Σε αυτό το άρθρο αναζητώ την αλήθεια πίσω από την εντύπωση, όπως θα έλεγε και ένας αγαπημένος μου θεραπευτής. Η επιβολή φαντασμαγορικών "όχι" και η σιωπή των ατέρμονων "ναι", καταλήγουν στο ίδιο κενό, την αδυναμία συγκρότησης ενός σχετικά σταθερού αισθήματος εσωτερικής ασφάλειας,

Με την άνθιση της σύγχρονης Ψυχοθεραπείας και την διάδοσή της στην κοινωνία, η έννοια της πλήρους και άνευ όρων αποδοχής, και της αγάπης χωρίς όρια, έχει κυριαρχήσει σε άρθρα και περιοδικά. Ψυχολόγοι και άλλοι, αρθρογραφούν για την αξία της αποδοχής, ωστόσο, η ουσία της παρερμηνεύεται στο βωμό της εκλαϊκευσης. Αν δε βάλουμε όρια στον εαυτό και τη ζωή μας, θα κυριαρχήσουν ο εγωκεντρισμός και η εξάρτηση. Η αποδοχή λοιπόν, έχει και τα όριά της. Πώς προέκυψε η συζήτηση για την άνευ όρων αποδοχή; Η αποδοχή είναι σχέση, και πρωτίστως μια θεραπευτική σχέση. Κατά τη διάρκεια της Ψυχοθεραπείας ο Θεραπευτής δείχνει πλήρη αποδοχή στα συναισθήματα και στην αφήγηση του πελάτη του ούτως ώστε να συμβάλλει στην ίαση μέσα από την επεξεργασία. Η κοινωνική ηθική παραμένει έξω από το γραφείο ενός Θεραπευτή, ωστόσο η ίδια η θεραπευτική διαδικασία έχει όρια και κανόνες. Η αποδοχή