χαράλαμπος πετράς Tag

Πόσο πιστεύω στον εαυτό μου; Γνωρίζω αν έχω όσα απαιτούνται για να αντιμετωπίσω τις προκλήσεις; Πώς το ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω; Έχω φροντίσει να αποκτήσω τις γνώσεις και τις δεξιότητες που χρειάζονται για να επιτύχω αυτό που επιδιώκω; Είμαι σίγουρος για την αποτελεσματικότητά μου μόνον στο τομέα εξειδίκευσής μου ή γενικά πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω σε οτιδήποτε αναλαμβάνω;  Πώς επηρεάζει η αυτοπεποίθησή μου τις σχέσεις μου και τις αποφάσεις μου; Πόσο ανθεκτική είναι η αυτοπεποίθησή μου στην κριτική των άλλων; Τι με κάνει να πιστεύω σε μένα; Οι παραπάνω ερωτήσεις αποτελούν την αφετηρία για μια αυθεντική, ενδοσκοπική συζήτηση με τον εαυτό μας γύρω από την αυτοπεποίθηση. Στο πλαίσιο της αναζήτησης εύκολων λύσεων, σχέσεων, της επιμονής για διαρκή θετικότητα και της βεβαιότητας ότι με μαγικές τεχνικές όλα θα γίνουν, η αυτοπεποίθηση έχει εκφυλιστεί στην φράση «πίστεψέ το και

Το «time management» και παρόμοιες έννοιες όπως το «stress management», καθρεφτίζουν το βαθύτερο αίτημα για προσαρμογή και αλλαγή. Όσο εντατικότεροι γίνονται οι ρυθμοί της εργασίας, όρο περισσότερο παγιδεύεται ο σύγχρονος άνθρωπος στο κυνήγι της επιτυχίας, όσο περισσότερο εγκλωβίζεται σε προσδοκίες τόσο θα έχει ανάγκη για μοντέλα και τεχνικές «διαχείρισης του χρόνου». Ενός χρόνου του οποίου την ιδιοκτησία φαίνεται να έχει απoλέσει. Στην πραγματικότητα κανείς δεν μπορεί να «διαχειριστεί» τον χρόνο. Η διάσταση του χρόνου, όπως αυτή βιώνεται στην επιφάνεια της γης, στον κοινωνικό και βιολογικό κύκλο ενός ανθρώπου, δεν μπορεί να τιθασευτεί. Ο χρόνος δεν ελέγχεται, το μόνο που μπορούμε να ελέγξουμε είναι ο εαυτός μας. Υπό αυτή την έννοια το «time management» είναι απλώς ένας μύθος, ένας ιστός που οι ίδιοι υφαίνουμε, το μόνο που μπορούμε να διαχειριστούμε είναι ο εαυτός μας. Σε επιστημονικό επίπεδο, δεν υπάρχει ένα ξεχωριστό θεωρητικό πλαίσιο

Ο θυμός είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα συναισθήματα και αποτελεί απάντηση σε ένα εξωτερικό ή εσωτερικό γεγονός που βιώνεται ως απειλή, παραβίαση, προσβολή, αδικία, ματαίωση, είναι μια φυσιολογική απάντηση σε γεγονότα τα οποία πληγώνουν ψυχικά και σωματικά. Στον φυσικό κόσμο, η απειλή αφορά συνήθως την ασφάλεια και την ακεραιότητά μας. Στην κοινωνική και προσωπική μας ζωή η απειλή αφορά στην απαξίωση, την απώλεια ρόλων που είναι σημαντικοί για εμάς (σύντροφος, συνεργάτης) και στα όρια μας. Σε αυτό το πλαίσιο, ο θυμός αποτελεί την έκφραση μιας βαθύτερης ανάγκης για σεβασμό και όρια. Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τον θυμό και την έκφρασή του. Πρώτον, ο θυμός ως βασικό ανθρώπινο συναίσθημα, είναι ένας φυσιολογικός μηχανισμός που μας κινητοποιεί για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, να διεκδικήσουμε ό,τι πιστεύουμε ότι μας αξίζει, να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, να διαφοροποιηθούμε και να αυτονομηθούμε από καταστάσεις που

Αρκετοί άνθρωποι πανικοβάλλονται όταν πρέπει να εκτεθούν σε άλλους, να παρουσιάσουν το έργο τους και να αξιολογηθούν. Καλλιτέχνες «μπλοκάρουν» μπροστά στο κοινό, «χάνουν» τα λόγια τους ή τρέμουν, αθλητές δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν για να αποδώσουν στους αγώνες. Υπάρχουν επαγγελματίες που εμφανίζουν έντονη εφίδρωση, ζάλη και σύγχυση όταν καλούνται να επιτύχουν σε μια συνέντευξη ή να υλοποιήσουν μια παρουσίαση. Όλοι τους, αντιμετωπίζουν το άγχος επίδοσης. Τι είναι το άγχος επίδοσης (performance anxiety). Το άγχος επίδοσης είναι το άγχος που βιώνουν οι άνθρωποι που καλούνται να επιτελέσουν έργο ή να υπηρετήσουν έναν ρόλο, σε πραγματικό χρόνο, μπροστά σε κοινό ή μια επιτροπή και οι επιδόσεις τους θα αξιολογηθούν με τον οποιοδήποτε τρόπο. Όταν νιώθουμε ότι υπάρχει «παρατηρητής», όλα αλλάζουν. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, όπου δημιουργοί και ερευνητές από τον χώρο των τεχνών και των επιστημών, αισθάνονται αυτό το άγχος προτού παρουσιάσουν το έργο