Ιανουάριος 2020

Πολύ συχνά, κάποιος γονέας καλεί στο γραφείο μου για να κλείσει ραντεβού εκ μέρους του ενήλικα γιου ή της ενήλικης κόρης του. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου, να παρουσιάσω την λογική που διέπει τον ρόλο ενός θεραπευτή αλλά και να προτείνω κάποιες λύσεις επί του θέματος με σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση. Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας, ο γονέας συνήθως επιθυμεί να μου παρουσιάσει πώς έχει η κατάσταση, να ζητήσει συμβουλές ή να με ενημερώσει για τον σκοπό της επίσκεψης του παιδιού (που πολλές φορές είναι άνω των 30 ετών). Όπως πιθανώς να αντιλαμβάνεστε, ένας ειδικός ψυχικής υγείας δεν μπορεί να σχολιάσει τη συμπεριφορά ενός τρίτου είτε από κοντά είτε μέσω τηλεφώνου, να αποδεχτεί την μία ή την άλλη άποψη περί του προβλήματος και να συμφωνήσει με το πλαίσιο της επίσκεψης που θέτει κάποιος

Μέχρι και μερικές δεκαετίες πριν, η ψυχιατρική και η ψυχολογία περιόριζαν τη συζήτηση για το ψυχικό τραύμα (psychological/emotional trauma) κυρίως σε αναφορά με ακραίες καταστάσεις όπως είναι η απειλή κατά της ζωής, καταστροφικά γεγονότα, πολέμους, φυσικές καταστροφές ή πολύ σοβαρά ατυχήματα/δυστυχήματα. Στα τέλη του περασμένου αιώνα, συναρτήσει σημαντικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών, η συζήτηση για το τραύμα συμπεριέλαβε την σωματική και ψυχική βία κατά των γυναικών και των παιδιών. Χάρη στη διεύρυνση αυτή, μάθαμε πάρα πολλά για το τραύμα, τη νευροφυσιολογία, τη λειτουργία, τις επιπτώσεις και την θεραπεία του. Σήμερα, η έννοια του ψυχικού τραύματος μας βοηθά να κατανοήσουμε όχι μόνο μια σειρά από γεγονότα στην ζωή του ανθρώπου αλλά και τον τρόπου που συνδέεται – επικοινωνεί τόσο με τους σημαντικούς άλλους όσο και με τον εαυτό του. Κάθε ένας από εμάς βιώνει κατά τη διάρκεια της ζωής του διάφορα στρεσογόνα