Blog

Η απιστία είναι ένα  φαινόμενο τόσο παλαιό όσο και ο γάμος. Αυτό δε σημαίνει, ωστόσο, ότι είναι κάτι απλό. Αποτελεί τραυματικό γεγονός για την ψυχή και κλονίζει τη σύνδεση των συντρόφων τις περισσότερες φορές, ανεπανόρθωτα. Βιώνεται με θυμό, απώλεια και διάσπαση της σχέσης εμπιστοσύνης, φόβο εγκατάλειψης, πλήττει την αυτοπεποίθηση και την σεξουαλική διάθεση. Πέρα από ζητήματα απόλαυσης, ηδονής, πολυγαμικότητας, ηθικής και δικαίου, η απιστία είναι κάτι με το οποίο δεν πρέπει να παίζει κανείς. Άπαξ και ανοίξει ο δρόμος αυτός, πολύ δύσκολα κλείνει. Τι ορίζεται ως απιστία; Απιστία υφίσταται στο γάμο και σε σχέσεις συντροφικές, δηλαδή σε σχέσεις ιδιαίτερης ψυχικής εγγύτητας στις οποίες υπάρχει ερωτική αποκλειστικότητα. Μπορεί να είναι συναισθηματική, σεξουαλική ή, φυσικά και τα δύο. Απιστία θεωρείται η σεξουαλική επαφή «της μιας νύχτας», το φιλί, η δημιουργία συναισθηματικού δεσμού με άλλο πρόσωπο που υπερβαίνει την φιλία, η δημιουργία σχέσεων μέσω διαδικτύου,

H συνάντηση με μια άλλη ύπαρξη, η επιθυμία για αγάπη και δεσμό είναι μια φυσική, έμφυτη τάση που καθορίζεται και διαμορφώνεται ψυχοπολιτισμικά σε κάθε τόπο και χρόνο, σε κάθε γενιά. Η συντροφικότητα αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές εμπειρίες στη ζωή. Ωστόσο, η ίδια η εγγύτητα,  η διαφορετικότητα, η προσωπική ιστορία του καθενός σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε σχέση φυσιολογικά, μπορούν να μετατρέψουν την συντροφικότητα σε ένα πεδίο εξουσίας και ανταγωνισμών. Ακόμη και σχέσεις που γενικά αναπτύσσονται ομαλά, ενδέχεται να βιώσουν τέτοιες φάσεις οι οποίες ευτυχώς, δεν είναι αναπόφευτκες ή μη διαχειρίσιμες. Στο άρθρο αυτό δεν μιλώ για περιπτώσεις παθολογικές όπου στην σχέση αναπτύσσεται βία και κακοποίηση ως το βασικό μοτίβο σύνδεσης. Αναφέρομαι στους συντρόφους που είναι γενικά λειτουργικοί στη ζωή τους, μπορούν να ακολουθήσουν κάποιους κανόνες, να αγαπήσουν, να αποδεχτούν ότι δεν υπάρχει το απόλυτο, το ιδανικό,

Ο δρόμος που βαδίζει ο καθένας μας στη ζωή περνά μέσα από σημαντικά γεγονότα, αποφάσεις, επιτυχίες, αποτυχίες και επιλογές που μέσα τους κρύβουν κέρδη και απώλειες. Σε κάθε σταθμό βιώνονται μια σειρά από αλλαγές. Και κάθε αλλαγή έχει δυο πτυχές: τη δέσμευση στο καινούριο και την αποδέσμευση από το παλιό. Από τη μία η αφοσίωση και από την άλλη ο αποχωρισμός, αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Δυο δυνάμεις αντίθετες στην υπηρεσία της ανάπτυξης και της ωρίμανσης. Στο άρθρο αυτό θέλω να σταθώ στους αποχωρισμούς και να τους δώσω λίγο χώρο. Έννοιες όπως αποχωρισμός, αποδέσμευση, απεμπλοκή, απαγκίστρωση, αποχαιρετισμός, καθρεφτίζουν τον ανθρώπινο πόνο κατά τη διάρκεια μιας αλλαγής και συντροφεύουν την ελπίδα της ανανέωσης. Το αποχωρίζεσθαι εστί φιλοσοφείν και σίγουρα μια δεξιότητα που πρέπει να καλλιεργηθεί νοητικά και συναισθηματικά για να πορευθούμε με υγεία και δύναμη. Όσο αυτοέλεγχο χρειάζεται η δέσμευση σε

Στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης του φαινομένου "COVID-19" βρίσκονται οι υγειονομικοί, ιατροί και νοσηλευτές που φέρουν και την ευθύνη της νοσηλείας και θεραπείας των ασθενών. H πανδημία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και αναμένουμε να μετρήσουμε το μέγεθος των απωλειών στο άμεσο μέλλον. Οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει το έργο της περίθαλψης των νοσούντων δεν εκτίθενται μόνον στον κίνδυνο της μόλυνσης από τον ιό αλλά και στον κίνδυνο να κλονιστεί η ψυχική τους υγεία. Ας σκεφτούμε τα εξής δεδομένα: Πρώτον, οι γιατροί εμφανίζουν, λόγω επαγγέλματος, έως και πέντε φορές αυξημένο ποσοστό αυτοκτονικότητας σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Δεύτερον, γνωρίζουμε από πρόφατες έρευνες στην Κίνα ότι οι νοσηλευτές και οι ιατροί αναπτύσσουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, πιο έντονα σε σχέση με παλαιότερες επιδημίες στις αρχές του 21ου αιώνα. Τρίτον, οι μεγαλύτερες απώλειες σε μια μάχη είναι αυτές που προκύπτουν από τον κλονισμό της ψυχικής

Κορωνοϊός (COVID-19). Οδηγός συναισθηματικής επιβίωσης & ψυχολογικής διαχείρισης Ηλεκτρονικό Βιβλίο - Δωρεάν Διανομής (free eBook). Photo by Tai's Captures on Unsplash Από την αρχή της κρίσης, τα σταδιακά μέτρα που επιβάλλονταν, το #μένουμε_σπίτι και την απαγόρευση της κυκλοφορίας, ήθελα να επικοινωνήσω με την κοινότητα τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις ιδέες μου για όλα αυτά. Η αποστολή των επαγγελματιών υγείας υπερβαίνει τα όρια του γραφείο τους, ιδιαίτερα όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Ξεκίνησα να γράφω κάποια άρθρα και να σχεδιάζω το περιεχόμενο κάποιων βίντεο. Ένιωθα όμως ότι κάθε φορά που έγραφα ή έλεγα κάτι άφηνα στην άκρη κάτι άλλο που θεωρούσα σημαντικό, ώστε να κατανοηθεί πλήρως το σκεπτικό μου. Έτσι, επέλεξα να συντάξω έναν σύντομο οδηγό, ένα ηλεκτρονικό βιβλίο (e-book) που θα περιλαμβάνει τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι όσα συμβαίνουν και να διαμοιραστεί δωρεάν. Η συγγραφή με βοήθησε σε αυτή την δύσκολη φάση που αντιμετωπίζουμε, να παραμείνω δημιουργικός, παραγωγικός

Το φαινόμενο της κρίσης Η εμφάνιση της πανδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο και η εξέλιξη της νόσου στη χώρα μας οδηγεί σε μία απλή αλλά καθοριστική συνειδητοποίηση: τίποτε δεν είναι απόλυτα βέβαιο στη ζωή, υπάρχουν απρόοπτα και κρίσιμες καταστάσεις που μπορούν να απειλήσουν σχεδόν τα πάντα. Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να ελέγξουμε απόλυτα τις συνθήκες που ζούμε και το μέλλον μας. Απέναντι σε αυτή την συνειδητοποίηση, το ανθρώπινο είδος εξελικτικά έχει αναπτύξει διεργασίες, μοτίβα και τεχνολογίες ώστε να ανταπεξέλθει στις δοσμένες φυσικές και κοινωνικές συνθήκες. Πολλοί άνθρωποι ωστόσο, σε ψυχολογικό επίπεδο, ενδέχεται να πλημμυρίσουν από αίσθημα ανεπάρκειας και ανημποριάς απέναντι σε αυτό που δεν μπορούν να ελέγξουν. Η αίσθηση του ελέγχου και η πεποίθηση ότι μπορώ ως ένα βαθμό να ελέγξω το μέλλον μου, αποτελούν στοιχεία που επηρεάζουν την ψυχική ισορροπία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Εάν αυτό συνδεθεί με την

Αντιμετωπίζοντας τον κοινωνικό στιγματισμό Εδώ και τρεις δεκαετίες, η ψυχική υγεία και κυρίως η ψυχιατρική, αποδεχόμενη τις σκοτεινές πλευρές της ιστορίας της, προσπαθεί να αντιμετωπίσει το κοινωνικό στίγμα και τον αποκλεισμό των θεραπευόμενων, μεταρρυθμίζοντας τους δικούς της μηχανισμούς. Ομοίως και στην ψυχοθεραπεία, υπήρξε μία έντονη προσπάθεια για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού ενάντια στον στιγματισμό και την ντροπή που συνόδευαν την επίσκεψη σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας. Εάν μέχρι πρόσφατα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τον κοινωνικό στιγματισμό γύρω από τα προβλήματα ψυχικής υγείας, σήμερα, στο γραφείο ενός ψυχοθεραπευτή φτάνει ένας νέος στιγματισμός: αυτός των αρνητικών συναισθημάτων, του πόνου και της θλίψης. Ζητώντας βοήθεια Πολύ συχνά οι άνθρωποι επιζητούν την απαλλαγή από την θλίψη και τον πόνο σαν να είναι εχθροί τους, λέγοντας: «θέλω να διαχειριστώ αυτό που συνέβη και να μην στεναχωριέμαι». Η αλήθεια είναι όμως πως η στεναχώρια είναι, ακριβώς, η διαχείριση -σε συναισθηματικό

Πολύ συχνά, κάποιος γονέας καλεί στο γραφείο μου για να κλείσει ραντεβού εκ μέρους του ενήλικα γιου ή της ενήλικης κόρης του. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου, να παρουσιάσω την λογική που διέπει τον ρόλο ενός θεραπευτή αλλά και να προτείνω κάποιες λύσεις επί του θέματος με σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση. Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας, ο γονέας συνήθως επιθυμεί να μου παρουσιάσει πώς έχει η κατάσταση, να ζητήσει συμβουλές ή να με ενημερώσει για τον σκοπό της επίσκεψης του παιδιού (που πολλές φορές είναι άνω των 30 ετών). Όπως πιθανώς να αντιλαμβάνεστε, ένας ειδικός ψυχικής υγείας δεν μπορεί να σχολιάσει τη συμπεριφορά ενός τρίτου είτε από κοντά είτε μέσω τηλεφώνου, να αποδεχτεί την μία ή την άλλη άποψη περί του προβλήματος και να συμφωνήσει με το πλαίσιο της επίσκεψης που θέτει κάποιος