Blog

Η χρήση των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση αλλά και την καθημερινή κοινωνική μας ζωή έχει κάνει την τεχνολογία μέρος της ζωής μας. Συχνά όμως γίνεται και κομμάτι του εαυτού μας, δηλαδή του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το ποιοι είμαστε. Αυτό έχει συνέπειες στην κοινωνική μας ζωή και την ατομική μας κατάσταση. Σε σχετικές έρευνες, ένα παιδί 12 ετών απάντησε πως "αν μου πάρεις το κινητό, μου παίρνεις ένα κομμάτι του εαυτού μου". Ιστορία και χαρακτηριστικά του εθισμού Ο διαδικτυακός και τεχνολογικός εθισμός άρχισε να εμφανίζεται και να προκαλεί το ενδιαφέρον των επιστημόνων από τη δεκαετία του 1990. Συχνά προσλαμβάνεται ως μια ηπιότερη μορφή εθισμού αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Πρόκειται για μια εξίσου επιβλαβή και επικίνδυνη κατάσταση όπως ο εθισμός σε ουσίες και ο ιδεο-ψυχαναγκασμός. Παράλληλα είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενοž είναι θα λέγαμε, συστατικό στοιχείο της παγκοσμιοποίησης κι ένα διαπολιτισμικό τελικά, πρόβλημα.

Η νευρική ανορεξία αποτελεί ένα σύνθετο πρόβλημα που εμφανίζουν κυρίως γυναίκες στην εφηβεία. Στην πραγματικότητα όμως η ανορεκτική συμπεριφορά όπως και γενικότερα οι διατροφικές διαταραχές και οι εξαρτήσεις, αναδύεται ως «μήνυμα» για την οικογένεια του παιδιού που ασθενεί. Τι μας «λέει» αυτό το μήνυμα και γιατί προσεγγίζουμε την ανορεξία μέσα από την οικογενειακή θεραπεία; Τα βασικά στοιχεία της Νευρικής Ανορεξίας Η ανορεξία έστω και σε μικρό ποσοστό, μπορεί να αποβεί μοιραία γι αυτό και μια συνολική, ιατρική και ψυχοθεραπευτική αντιμεπώπιση είναι άμεσα αναγκαία. Κλινικά, η νευρική ανορεξία είναι ένα ψυχοσωματικό σύνδρομο με οργανικά και ψυχολογικά συμπτώματα, το οποίο σε ποσοστό 10-15% μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο. Αφορά κυρίως γυναίκες και αναπτύσσεται στην εφηβεία χωρίς να αποκλείεται η εμφάνισή της λίγο πριν ή μετά. Τα διαγνωστικά κριτήρια είναι η απώλεια βάρους κατά 25%, η αμηνόρροια, η υπερδραστηριότητα και η υποθερμία. Ψυχολογικά, η ανορεκτική προσπαθεί

Έρευνες δείχνουν ότι οι αυτοκτονίες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, στην περίοδο κρίσης και ανισορροπίας που βιώνουμε. Φαίνεται ότι ή αύξηση της ανεργίας, η μείωση ή απώλεια εισοδήματος συσχετίζονται με αύξηση των συμπτωμάτων κατάθλιψης, άγχους και των αυτοκτονιών. Παράλληλα έχουν αυξηθεί οι επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία ψυχιατρικών κλινικών και η χορήγηση φαρμακευτικών αγωγών από τους ψυχιάτρους. Στατιστικά, οι δείκτες συσχετίζονται όμως αυτό που πρέπει επιτέλους να ειπωθεί δημόσια είναι ότι η αυτοκτονία δεν συσχετίζεται άμεσα και αποκλειστικά με την απώλεια εισοδήματος και την κρίση. Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε την αυτοκτονική συμπεριφορά; Με απλά λόγια, δε σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος που χάνει τη δουλειά του ή πτωχεύει θα αυτοκτονήσει όπως και να έχει. Η αυτοκτονία είναι ένα πολύ-παραγοντικό φαινόμενο στο οποίο συνυπάρχουν μεταβλητές που αφορούν (α) την προσωπικότητα του ατόμου (β) την ήδη διαμορφωμένη ψυχική του υγεία (γ) το κοινωνικό πλαίσιο και η

Το άγχος αποτελεί ένα γνώριμο και οικείο συναίσθημα σε όλους μας. Τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά βιώνουν άγχος και ανησυχία σε ορισμένες καταστάσεις. Αν και συνοδεύεται από δυσάρεστα συμπτώματα, όπως είναι ο ιδρώτας, η ταχυκαρδία, η γαστρεντερική δυσφορία, η επιτάχυνση της αναπνοής. είναι ένα λειτουργικό συναίσθημα, το οποίο συχνά μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή μας και να προσαρμοστούμε στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος Το άγχος μας θέτει σε κατάσταση ετοιμότητας και εγρήγορσης και αποτελεί ένα φυσιολογικό στοιχείο της αναπτυξιακής πορείας του ανθρώπου. Όταν όμως το άγχος εμφανίζεται υπερβολικό σε ένταση, δυσανάλογο σε σχέση με το ερέθισμα που το προκαλεί και επίμονο στο χρόνο, τότε χάνει τη λειτουργικότητα του. Σε αυτή την περίπτωση αντί να προετοιμάζει τον οργανισμό για αντιμετώπιση του αγχογόνου ερεθίσματος ή κατάστασης, τον προτρέπει στην αποφυγή του και έτσι παρεμποδίζει την ομαλή προσαρμογή του ατόμου.