Φεβρουάριος 2019

Με την άνθιση της σύγχρονης Ψυχοθεραπείας και την διάδοσή της στην κοινωνία, η έννοια της πλήρους και άνευ όρων αποδοχής, και της αγάπης χωρίς όρια, έχει κυριαρχήσει σε άρθρα και περιοδικά. Ψυχολόγοι και άλλοι, αρθρογραφούν για την αξία της αποδοχής, ωστόσο, η ουσία της παρερμηνεύεται στο βωμό της εκλαϊκευσης. Αν δε βάλουμε όρια στον εαυτό και τη ζωή μας, θα κυριαρχήσουν ο εγωκεντρισμός και η εξάρτηση. Η αποδοχή λοιπόν, έχει και τα όριά της. Πώς προέκυψε η συζήτηση για την άνευ όρων αποδοχή; Η αποδοχή είναι σχέση, και πρωτίστως μια θεραπευτική σχέση. Κατά τη διάρκεια της Ψυχοθεραπείας ο Θεραπευτής δείχνει πλήρη αποδοχή στα συναισθήματα και στην αφήγηση του πελάτη του ούτως ώστε να συμβάλλει στην ίαση μέσα από την επεξεργασία. Η κοινωνική ηθική παραμένει έξω από το γραφείο ενός Θεραπευτή, ωστόσο η ίδια η θεραπευτική διαδικασία έχει όρια και κανόνες. Η αποδοχή

Η φράση «έχω ένα πρόβλημα, δεν είμαι το πρόβλημα» αποτελεί μια βαθύτερη αρχή στη σύγχρονη ψυχοθεραπεία ή τουλάχιστον θα έπρεπε. Σκοπός αυτής της διατύπωσης είναι να λειτουργήσει απελευθερωτικά, απενοχοποιητικά και να ενισχύσει την θεραπευτική διεργασία σε πολλά επίπεδα. Με τη φράση αυτή ξεκινάμε μια θεραπευτική σχέση, ιδιαίτερα όταν το άνθρωπος κατακλύζεται από αισθήματα ενοχής και μέμφεται τον εαυτό του σε υπαρξιακό επίπεδο. Με την ιδέα αυτή, ανοίγεται ένας θεραπευτικός διάλογος γεμάτος νοήματα και λειτουργίες. Υπάρχουν κι εναλλακτικές διατυπώσεις όπως «έχω μια διαταραχή, δεν είμαι η διαταραχή» ή «δεν είμαι διαταραγμένος», «έχω διπολική διαταραχή, δεν είμαι διπολικός», «έχω κατάθλιψη, δεν είμαι η κατάθλιψη» με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο. Η ζωή ιδωμένη ως πρόβλημα. Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην ψυχική τους υγεία, προβλήματα σε μεγάλη ένταση και διάρκεια, με σταθερές συνέπειες στην προσωπική, κοινωνική και επαγγελματικής τους ζωή, συχνά αφομοιώνονται σε έναν φαύλο κύκλο

Πόσο πιστεύω στον εαυτό μου; Γνωρίζω αν έχω όσα απαιτούνται για να αντιμετωπίσω τις προκλήσεις; Πώς το ξέρω ότι μπορώ να τα καταφέρω; Έχω φροντίσει να αποκτήσω τις γνώσεις και τις δεξιότητες που χρειάζονται για να επιτύχω αυτό που επιδιώκω; Είμαι σίγουρος για την αποτελεσματικότητά μου μόνον στο τομέα εξειδίκευσής μου ή γενικά πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω σε οτιδήποτε αναλαμβάνω;  Πώς επηρεάζει η αυτοπεποίθησή μου τις σχέσεις μου και τις αποφάσεις μου; Πόσο ανθεκτική είναι η αυτοπεποίθησή μου στην κριτική των άλλων; Τι με κάνει να πιστεύω σε μένα; Οι παραπάνω ερωτήσεις αποτελούν την αφετηρία για μια αυθεντική, ενδοσκοπική συζήτηση με τον εαυτό μας γύρω από την αυτοπεποίθηση. Στο πλαίσιο της αναζήτησης εύκολων λύσεων, σχέσεων, της επιμονής για διαρκή θετικότητα και της βεβαιότητας ότι με μαγικές τεχνικές όλα θα γίνουν, η αυτοπεποίθηση έχει εκφυλιστεί στην φράση «πίστεψέ το και